Panie Ministrze, Panie i Panowie posłowie, Pani burmistrz, Panie Przewodniczący Rady Miejskiej, Panie starosto, Księże dziekanie, Księże proboszczu, Szanowni Państwo...

17 sierpnia 2011r. nad ranem, tuż po święcie Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, dziewięćdziesiątej pierwszej rocznicy "Cudu nad Wisłą", święcie Wojska Polskiego zmarł w szpitalu wołomińskim, legendarny wołomiński kapłan, wieloletni proboszcz Parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie - Ksiądz Prałat Ppłk Jan Sikora.

 Jeszcze  dwa dni wcześniej - 15 sierpnia 2011r. w poniedziałek wygłosił patriotyczne kazanie, jeszcze w piątek będąc z Przewodniczącym Komisji Dziedzictwa Narodowego, Powiatu Wołomińskiego Ryszardem Walczakiem z wizytą u Księdza Jana rozmawialiśmy o 91rocznicy Boju pod Ossowem i przyjęciu przez Księdza Jana Sikorę Honorowego Patronatu Budowy Pomnika Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego w Wołominie .
 W nadchodzących uroczystościach rocznicowych ?Cudu nad Wisłą? w Ossowie śp. Ksiądz Jan Sikora nie mógł osobiście uczestniczyć, ale dał znać o sobie w iście wyjątkowy sposób przekazując tysiącom wiernych wydane z własnych środków książki pt. ?Bój w obronie Warszawy i śmierć Ks. Ignacego Skorupki?. Kilka tysięcy  egzemplarzy  rozeszło się w błyskawicznym tempie. Jak mówił Ksiądz Dziekan Jan Andrzejewski do wiernych przed Ossowską Kaplicą: "Ksiądz Sikora powiedział mi, że książki są za darmo, ale pod jednym warunkiem, że je państwo przeczytacie".
Ksiądz Jan wielokrotnie podkreślał abyśmy "dobrze kształcili dzieci, uczyli ich historii i miłości do Boga i Ojczyzny" , edukacja patriotyczna - to było Jego główne przesłanie do polskiej rodziny i młodzieży.

Niespodziewana śmierć Księdza Jana Sikory przyszła tuż przed Jego 90 rocznicą urodzin. Do uroczystości urodzinowych w 29 sierpnia 2011 r. przygotowywali się wierni z całej parafii i Wołomina, którego był Honorowym Obywatelem. Odszedł od nas Wieki Polak i Kapłan, dla którego Ojczyzna była najważniejsza. Jego umiłowanie historii Polski, kult Księdza Ignacego Skorupki i Marszałka Józefa Piłsudskiego w myśl słów: ?Bóg Honor i Ojczyzna? pozostawiły w nas mieszkańcach Ziemi Wołomińskiej trwały ślad w pamięci.

Moje wspomnienie o Księdzu Janie sięga lat sześćdziesiątych kiedy uczył mnie religii jeszcze w salkach katechetycznych kaplicy kościelnej. Ksiądz Prałat ? budził w nas - wówczas młodych uczniach - respekt i szacunek, a na lekcjach nie było odważnego, by w jakikolwiek, najmniejszy sposób zakłócić Jego katechezę. Z tamtego czasu zapamiętałem Księdza - jako wysokiego, wyprostowanego kapłana, chodzącego z rękami do tyłu, w spodniach bryczesach i lśniących oficerkach, a na głowie z odwieczną czarną czapką z daszkiem tzw. degolówką.  

W tamtym okresie wojującej komuny i ukrytych agentów UB, później SB, ksiądz                akowiec, był jak się później dowiedziałem inwigilowany przez kilku agentów tajnych służb, co ciekawe a zarazem przykre wśród nich były również osoby uczęszczające do naszego kościoła.

Nigdy nie bał się o siebie, choć liczył się z tym, że jest bacznie obserwowany przez służby bezpieczeństwa. Jak sam wspominał. Do Wołomina został skierowany z polecenia samego Prymasa Wyszyńskiego, by obronić parafię w trudnej sytuacji spowodowanej działaniami komunistów. Dzień, w którym został wezwany do kurii, kiedy od księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego otrzymał polecenie objęcia rozdartej i grożącej wówczas poważnym konfliktem parafii w Wołominie tak mówił : ?Pełen bólu poszedłem do Jezuitów, gdzie wystawiony był Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie. Powiedziałem Mu:  Bóg Ojciec posłał Cię na śmierć i poszedłeś, to i ja pójdę do tego Wołomina, uspokoję i uzdrowię sytuację, a za rok napiszę podanie o przeniesienie.?
                 

Pan Bóg jednak miał inne plany odnośnie Księdza Jana.

Jego walka o Kaplicę zaprowadziła Go przed reżimowe sądy kilkanaście razy, były kolegia i grzywny ? ale Kaplica pozostała w rękach katolickich. Walczył o nią, by służyła wiernym po dziś dzień.
 
W roku 1980, ksiądz Jan Sikora na zaproszenie Polonii wyjechał do Londynu, a stamtąd z Kościoła Św. Andrzeja Boboli transmitowane były na cały świat przez Radio Wolna Europa i BBC porywające patriotyzmem kazania Księdza Jana o sytuacji w Polsce za tzw. żelazną kurtyną.

W ciężkim okresie wypowiedzenia wojny przez juntę gen. Jaruzelskiego  ? Ksiądz Sikora nie poddawał się, dalej w sobie znanym stylu energicznie pomagał w konspiracji członkom  NSZZ  Solidarność  jak i mieszkańcom Wołomina, organizując z zachodu ogromną pomoc żywnościową i materialną dla najbardziej potrzebujących rodzin wołomińskich. Dziś to brzmi co najmniej dziwnie ale komuna doprowadziła do tego że kostka masła czy kawałek żółtego sra było luksusem a dzieci zajadały się wyrobami czekoladopodobnymi z przydziału kartkowego.

Szanowni Państwo:

Poglądy Księdza Prałata były jasne i czytelne, nakierowane na polskość, wiarę i patriotyzm. Spotkałem ludzi, którzy nie zawsze zgadzali się z Księdzem, ale darzyli Go wielkim  szacunkiem i uznaniem wielokrotnie wchodząc z Nim w długie dyskusje, w których najważniejsze było dobro Ojczyzny.  Zło i kłamstwo zawsze Ksiądz ganił, a prawdę potrafił wyjątkowo docenić.

Ksiądz  Jan Sikora zawsze  piętnował nienawiść, nazywając ją  matką kłamstwa. Na liczne ataki wrogów kościoła głosił kolejne porywające kazania.

To w tamtych szczególnych czasach, lat osiemdziesiątych przy wyjątkowym zaangażowaniu Księdza Sikory, powstają w Wołominie kolejne świątynie przy ulicy Kurkowej, na Sławku przy ul. Piłsudskiego i na Majdanie, a Ksiądz Jan prowadził zbiórki funduszy na ich budowę. To był Jego wielki wkład w krzewieniu ducha katolickiego Ziemi Wołomińskiej.
W tym samym okresie kościół pw. MB Częstochowskiej stał się świątynią narodową naszego regionu, coraz bardziej upiększany elementami historycznych fresków i rzeźb świętych - Wojciecha i Stanisława w ołtarzu.

Jak mówił goszczący w Wołominie ks. Abp Sławoj Leszek Głódź ?Wasza Świątynia to jedna wielka lekcja historii Polski? To właśnie wtedy rodzi się tzw. wołomiński ?Bastion Prawicy? na Wschód od Warszawy, utrwalany Mszami za Ojczyznę. Stacje Drogi Krzyżowej wymienione zostają na przepiękne płaskorzeźby, stare zostają przeniesione do Kaplicy, wymienione zostają ławki, konfesjonały i położona zostaje drewniana boazeria, a wokoło kościoła betonowa kostka.

Okres III Rzeczypospolitej to nadzieja na odrodzenie się silnej i niepodległej Ojczyzny. W miarę upływu czasu i tworzenia się nowej demokracji, niezadowolenie z takiej transformacji daje znak w kazaniach Księdza Sikory . Chcąc podtrzymać ducha w Narodzie aktywnie angażuje się w różne przedsięwzięcia patriotyczno- narodowe. Uczestniczy w budowie pomników, wchodzi w skład komitetów, sam niejednokrotnie im przewodnicząc, święci sztandary organizacji kombatanckich Armii Krajowej,NSZ i WiN- organizuje pielgrzymki na Jasną Górę. Cały czas w aktywnej patriotycznej postawie z Matką Bożą w sercu, czego daje wyraz w kazaniach i pieśniach. To w 2007 roku popiera inicjatywę organizacji społecznych, kościelnych i kombatanckich, by nadano jednej z ulic w Wołominie nazwę Papieża Polaka Jana Pawła II i bohaterskiego pułkownika Ryszarda Kuklińskiego. Niestety odpowiedź ówczesnych władz samorządowych Wołomina  była zdecydowanie negatywna, tłumaczono się dużymi kosztami wymiany dowodów osobistych i kontrowersyjnością postaci płk Kuklińskiego, co spotkało się ze zdecydowaną , negatywną reakcją Księdza Sikory na Komisji Rady Miejskiej, którą był zmuszony  ostentacyjnie opuścić.  

Po 37 latach probostwa Ks. Jana Sikory do naszej Parafii w roku 1999 zostaje skierowany Ks. Sylwester Sienkiewicz i obejmuje obowiązki nowego proboszcza, a po nim w roku 2015 Ks. proboszcz Witold Gajda - prace rozbudowy kościoła i parafii zapoczątkowane przez ks.Prałata Sikorę są kontynuowane z wielkim rozmachem, czyniąc z Naszej Świątyni jedną z najpiękniejszych w Polsce.

W 2005 roku, w 65 rocznicę zbrodni katyńskiej Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej przyznał Księdzu Janowi Sikorze Order Krzyża Oficerskiego Polonia Restituta, w którego wręczeniu uczestniczył ś.p. Prezydent RP Ryszard Kaczorowski. Wtedy to rodzi się już u Księdza Jana decyzja, by wszystkie ordery i odznaczenia otrzymane za obronę Ojczyzny w czasie wojny i te późniejsze, przekazać jako wota do naszego kościoła, które dziś wiszą po prawej stronie ołtarza. Ksiądz Prałat Jan Sikora był kanonikiem Kapituły Katedralnej Diecezji Warszawsko ? Praskiej, posiadał tytuł Kapelana Honorowego Ojca Świętego, odznaczony był Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim, srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami , Medalem za Wojnę 1939r. Wyróżniony przez Biskupa Polowego Wojska Polskiego Tadeusza Płoskiego medalem ? Milito pro Christo? Za niezłomność charakteru i postawy.  Za kontynuowanie chlubnych tradycji księży kapelanów i żołnierzy wojny polsko- bolszewickiej 1920r. I kapłanów służących Wojsku polskiemu w okresie okupacji hitlerowskiej. Za odwagę w dawaniu świadectwa prawdzie i za niezrównaną siłę woli i działania. Za wierność Ojczyźnie przez krzewienie ducha Chrystusowego w Narodzie Polskim. Za patriotyczne wychowanie młodzieży na świadomych i odpowiedzialnych Polaków.

Wielokrotnie rozmawialiśmy z ks. Janem Sikorą o historii i obecnej polityce. W czasie tych rozmów Ksiądz z ogromną troską mówił  o losach Polski, ciągle stawiał pytanie ?Co z Tą Polską dalej będzie ?? podkreślał, że to wszystko nie tak miało być?
Niepokojące , poranne bicie kościelnych dzwonów  17 sierpnia 2011r. gdy o świcie odszedł do Domu Pana Ksiądz Prałat Jan Sikora?  uświadomiło nam wszystkim, że pewien ważny w naszym życiu naszym mieście okres dobiegł końca?
                                                                                                      
W sobotę 20 sierpnia 2011r. W naszym kościele   o godz. 11.00 odbyła się uroczysta Msza Żałobna koncelebrowana przez Jego Ekscelencję Księdza Arcybiskupa Henryka Hosera, biskupa Kazimierza Romaniuka, bp Stanisława Kędziorę i infułata Lucjana Święczkowskiego w asyście kilkudziesięciu księży.

Setki mieszkańców naszej ziemi, przyjaciele i znajomi z całej Polski, ponad stu kapłanów i sióstr zakonnych, przedstawiciele władz samorządowych i państwowych brało udział w ostatnim pożegnaniu Świętej  Pamięci Księdza Prałata Jana Sikory. Msza żałobna odbyła się w Kościele Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie, gdzie pięćdziesiąt  lat swojego ? jakże pięknego życia w służbie Bogu i Ojczyźnie spędził Ksiądz Jan Sikora ? w tym trzydzieści siedem lat jako proboszcz naszej parafii.

Wołomin stał się dla Niego małą ojczyzną i to stąd jak mówił abp Hoser promieniował Jego nadzwyczajny charyzmat Polaka, kapłana, żołnierza. Tu pełniąc Bożą służbę kształtował serca i umysły kolejnych pokoleń. Nauczyciel - wychowawca wielu pokoleń, autorytet dla mieszkańców. W tym kościele dzięki Niemu mogliśmy usłyszeć i poznać historię Polski, prawdę o Bitwie Warszawskiej, o Ossowie i Księdzu Skorupce, prawdzie o Katyniu, umiłowaniu Marszałka Piłsudskiego o NSZZ Solidarność i Powstaniu Warszawskim. Zawsze nas ostrzegał, że Wolność nie jest nam dana, ale zadana i ciągle musimy czuwać, by jej w wyniku zdrady czy braku poszanowania nie utracić na setki lat jak to było dawniej.

Staraniami Społecznego Komitetu V Rocznicy Obchodów Śmierci Ks. Prałata Płk Jana Sikory, powstałemu przy Parafii MB Częstochowskiej, odsłaniamy dziś na Skwerze Jego imienia ten skromny pomnik ? oddając tym samym cześć i hołd  Temu wielkiemu Polakowi, kapłanowi i Wołominiakowi.

Szanowni Państwo :

Kończąc bardzo proszę Księdza Proboszcza Witolda Gajdę o odczytanie     ? przedmowy do mojej książki o śp. Ks. Prałacie Janie Sikorze pt: ? Ksiądz ppłk Jan Sikora ? Życie w Imię Boga, Honoru i Ojczyzny?.
Myślę że w tym wyjątkowym miejscu to przepiękne świadectwo o wielkim człowieku napisane przez Jego Ekscelencję Księdza Abp Henryka Hosera należy tu  przypomnieć.    Bardzo proszę Księże Proboszczu :

Szanowni Państwo- W imieniu Komitetu Obchodów V Rocznicy Śmierci Ks. Prałata płk Jana Sikory

       Pragnę gorąco podziękować wszystkim osobom, które przyczyniły się do uczczenia i  organizacji V rocznicy śmierci Ks. Prałata Jana Sikory.

Dziękuję przede wszystkim członkom Komitetu dzisiejszych uroczystości : Ks. proboszczowi Witoldowi Gajdzie, pani burmistrz Elżbiecie Radwan,  panu staroście Kazimierzowi Rakowskiemu , Panu przewodniczącemu Rady Miejskiej Leszkowi Czarzastemu, panu Krzysztofowi Wytrykusowi, panu Andrzejowi Saulewiczowi, Rodzinie Państwa Tokarskich - ks. prałatowi Andrzejowi Tokarskiemu, panom: Janowi, Józefowi, Zygmuntowi, Kazimierzowi i Krzysztofowi Tokarskim. Dziękuję serdecznie  panu Janowi Rączce, panu Wacławowi Grąckiemu, panu Jerzemu Bańkowskiemu, panu Stanisławowi Galickiemu, pani Elżbiecie Kuczko oraz panu Ireneuszowi Maślanemu.

Swoje głębokie podziękowania kieruję do wszystkich sponsorów jak i wykonawców pomnika : pani rzeźbiarki Magdaleny Karłowicz, artysty Grzegorza Witek, Firmy KROL, Firmy Kamieniarskiej Kaczmarczyk, Miejskiego Zakładu Dróg i Zieleni do Urzędu Miasta Wołomin i Starostwa Powiatowego.
Szczególne podziękowania składam na ręce pana Ministra Obrony Narodowej - Antoniego Macierewicza oraz szefa gabinetu politycznego MON - pana Bartłomieja Misiewicza, a także pana płk Kazimierza Bednorza, pana ppłk-a Betkie, Dyrekcji i pracownikom Miejskiemu Domu Kultury. Gorące podziękowania kieruję do Żołnierzy Kompanii Honorowej Wojska Polskiego oraz ich dowódców. Serdeczne Bóg Zapłać.

Co dalej z Trybunałem Konstytucyjnym?

Marek Jurek uważa także, że 70 proc. odpowiedzialności za kryzys związany z Trybunałem Konstytucyjnym ponosi Platforma Obywtelskiej.

Prezes Prawicy Rzeczypospolitej, poseł do Parlamentu Europejskiego Marek Jurek był gościem programu ?Polityka w samo południe? w RDC. - Szańcem naszego interesu narodowego powinna być kontrola konstytucyjna. Rozwalenie jej w imię porządzenia sobie dobrze przez parę lat na prawdę nie dowodzi odpowiedzialności - podkreślił były Marszałek Sejmu.
Marek Jurek poruszył tematy: sporu o Trybunał Konstytucyjny, oceny półrocza rządu Beaty Szydło oraz prawnej ochrony życia.
- Obawiam się, że ustanowiono taką regułę demokracji jakobińskiej, że tak na prawdę kryterium demokracji są tylko i wyłącznie ostatnie wybory - ocenił toczący się nadal spór o TK. - Uważam, że 70% odpowiedzialności w tym sporze spoczywa na opozycji - powiedział. - Niedobrze, że zbudowano taką atmosferę wokół Trybunału, który grosso modo był ciałem, które odegrało konstruktywną rolę w okresie ćwierćwiecza niepodległości - stwierdził. - Jedynym dobrym wyjściem jest uczciwa opcja zerowa, tzn. akcja prezydenta, który proponuje rozwiązanie całego tego konfliktu, ale w sposób zadowalający dla wszystkich sił społecznych - przekonywał. W jego opinii ?opcja zerowa? powinna polegać na przywróceniu pierwotnych reguł działania TK i powołaniu nowego składu w oparciu o nowy mechanizm wyboru - zgłaszani przez Prezydenta RP kandydaci wybierani przez Senat większością 2/3 głosów.
Marek Jurek podkreślał znaczenie TK. - W Polsce Trybunał nie tylko w 1997 roku podjął tą kluczową decyzję mówiącą o tym, że ochrona życia we wszystkich jego fazach jest warunkiem demokratycznego państwa prawa, ale podejmował i w październiku ubiegłego roku dobre decyzje ? powiedział. ? W moim przekonaniu właśnie my, ludzie prawicy, powinniśmy zawsze o tym pamiętać, że prawdziwa skuteczność w polityce, prawdziwe zmiany to są te, które są trwałe, i które wytrzymują próbę oddania władzy. I dlatego właśnie dla prawicy tak ważny powinien być Trybunał jako gwarancja tego, że po zmianie władzy nie wszystko, co zbudujemy, zostanie zburzone - podkreślił. Odniósł się też do najnowszych propozycji PiS odnośnie zmiany ustawy o TK. - Te propozycje (PiS), o których ostatnio słyszymy są spóźnione o co najmniej pół roku dlatego, że jeżeli się okazuje, że dzisiaj mielibyśmy jako państwo, jako Rzeczpospolita, zrobić to, co można było zrobić w listopadzie - bo one się pokrywają z tym, o co ja apelowałem w listopadzie - to powstaje pytanie: po co to wszystko było? Czy tylko po to, aby unieruchomić Trybunał? - powiedział. - Europa dzisiaj jest w kryzysie, ja bym chciał, żeby premier Rzeczypospolitej, kiedy przyjeżdża do Strasbourga, mówił Europie o błędach Unii Europejskiej, Komisji Europejskiej, o koniecznej naprawie - to, co ostatnio mówił Viktor Orban na spotkaniu Europejskiej Partii Ludowej, a wcześniej bezpośrednio mówił do posłów niemieckiej CDU - a nie, żeby się musiał tłumaczyć - stwierdził.
Lider Prawicy Rzeczypospolitej został również zapytany o ocenę półrocza rządów PiS. - Generalnie oceniam pozytywnie półrocze rządu pani premier Szydło. Co więcej, jeżeli chodzi o zwrot w polityce prorodzinnej - 500+ - premier Szydło zrobiła więcej niż wszystkie rządu centroprawicy od Jana Olszewskiego do Jarosława Kaczyńskiego. Żaden rząd nie zdecydował się wyciągnąć wniosków z tej katastrofy demograficznej, która była coraz bardziej widoczna pod koniec lat 90. i już zupełnie jasna, a w połowie poprzedniej dekady oczywista - odpowiedział. Stwierdził jednak, że te działania w zakresie polityki demograficznej nie są wystarczające. - Liczę na to, co pani premier zapowiadała, że za tym pójdą kolejne działania - w tej chwili rząd zapowiada bardzo ciekawą politykę mieszkaniową i to są działania bardzo konstruktywne - powiedział. - Drugie pole, na którym trzeba powiedzieć zdecydowanie, że rząd dokonał bardzo ważnej zmiany i, że bronimy się jako państwo przed złą polityką, jaką prowadziła Platforma Obywatelska, to jest polityka środkowoeuropejska - zauważył.
Marek Jurek odniósł się również do tematu prawa do życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. - Ta sprawa jest sprawą stałą od kiedy w 1956 roku komuniści w Polsce wprowadzili prawo aborcyjne, które (...) istniało w Związku Sowieckim, ale nie istniało w żadnym państwie demokratycznym Europy. Od wtedy to bezprawie budzi protesty. Paweł VI
w 1968 roku ogłosił ?Humanae vitae?, w 1997 roku polski Trybunał Konstytucyjny, pod przewodnictwem ludzi, którzy dzisiaj są bardzo krytyczni wobec obecnej władzy, bo mówię o prof. Andrzeju Zollu, czy o prof. Marku Safjanie, ogłosił orzeczenie mówiące jasno, że ochrona życia od poczęcia, bez różnicowania żadnej fazy tego życia, jest wymogiem demokratycznego państwa prawa, bo inaczej mamy do czynienia z państwem dyskryminacyjnym, pozbawiającym opieki część społeczeństwa - powiedział. - To jest postulat społeczny,
ale to jest również postulat prawny. Ja przypomnę, że dwa lata temu, w okresie działania rządu Donalda Tuska, Komisja Kodyfikacyjna w Ministerstwie Sprawiedliwości pokazała jasno, w ilu punktach trzeba rozszerzyć ochronę życia, choćby po to, aby wykonywać zalecenia orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 1997 roku - podkreślił. - Rząd musi zajmować się wykonywaniem prawa, bo kiedy władze publiczne nie zajmują się sprawą prawa do życia, to mamy do czynienia z takimi tragediami, jak śmierć małego Wiktora na Madalińskiego w Warszawie - stwierdzł.

Biuro Prasowe Prawicy Rzeczypospolitej

Był taki pies...

Wyjątkowy wołomiński pies Szeryf. Kto z nas ? mieszkańców Wołomina ? pamięta jeszcze, że kilkanaście lat temu po ulicach naszego miasta chodził duży, szary pies o imieniu Szeryf? Zwierzę nie było jakiejś szlachetnej rasy, ale posiadało zalety i talenty, których mogłyby pozazdrościć mu niejedne rodowodowe czworonogi.

Szeryf był dużym wielorasowcem o budowie rottweilera lub wyrośniętego labradora, dużym, gdyż ważył około 50 kg. Był to wyjątkowy pies miejski, który podróżował pociągiem czy autobusami po trasie Warszawa ? Wileńska ? Tłuszcz za zdobyciem pożywienia. Co ciekawe, w sobie tylko znany sposób wiedział, kiedy są dni targowe w Zielonce, Tłuszczu czy Wołominie i potrafił z dokładnością zegarka być tam, gdzie można było liczyć na kawałki dobrego ochłapu mięsnego, które to dobrzy ludzie mu z uśmiechem dawali. Sam byłem naocznym świadkiem tych psich eskapad czy to na targowiskach, czy w pociągach. Poczciwa grubaśna budowa Szeryfa budziła zaufanie i dobroć ludzką gdyż o jakiejkolwiek agresji z jego strony nie było mowy. Szeryf sypiał tam, gdzie było mu wygodnie: pod balkonami, w osłoniętych miejscach, a nade wszystko bezpiecznych. Zimą bywało, że potrafił podczas Mszy wejść do kościoła i w spokoju położyć się w kąciku by rozgrzać swoje psie ciałko. Modlący się ludzie patrzyli z podziwem i litością na tego grubasa, który zapewne jako zwierzę Boże był uczestnikiem Mszy. Szeryfa widywałem bardzo często przez kilkanaście lat, zawsze na trasie na rynek lub do pociągu. Przez ostatnie lata nawet zrobił sobie legowisko przy moim domu w rogu, w cichutkim miejscu. Dawałem mu jeść, pić, pogłaskałem poczciwie a w nagrodę był cichy pomruk i machanie ogonem. I dożyłby Szeryf szczęśliwie swoich dni, gdyby nie jakiś debil prowadzający się po osiedlu z dwoma amstafami czy pitbulami. Niestety, Szeryf zginął tragicznie. Dopiero po jakimś czasie dowiedziałem się, że tego sędziwego i wyjątkowego psa Szeryfa - imię nadali mu zapewne mieszkańcy Wołomina - ulubieńca dzieci i dorosłych zagryzły w biały dzień agresywne psy, poszczute na staruszka Szeryfa. Wielka szkoda że tak się stało, że nie potrafiliśmy obronić naszego pupila przed złymi ludźmi.
Pozostały wspomnienia i trwająca wśród Wołominian legenda o najwierniejszym towarzyszu człowieka - Psie Szeryfie. Od dawna myślę o tym, by w Wołominie przed Urzędem Miasta, przy wejściu do budynku, postawić psi pomnik Szeryfa - wołomińskiego psa, podającego łapę każdemu na dzień dobry. Może warto zrobić coś wyjątkowego, a przecież niezbyt kosztownego, dla upamiętnienia największego przyjaciela człowieka, dla psa Szeryfa, który przez kilkanaście lat żył wśród nas i sprawiał nam tak wiele radości. Ma Kraków pomnik psa Dżeka, Poznań - koziołki, Warszawa - Kota Niezależnego, Bielsko-Biała - psa Reksia a Wołomin może mieć pomnik psa Szeryfa.

KAZ

Fundacja Wdzięczności Niepokornym Imienia Księdza Sylwestra Zycha

Bo oni poświęcili dla nas swój czas.

"Nie dla chwały ale w poczuciu obowiązku działaliśmy
poświęcając swój czas w opozycyjnych szeregach.
Chcieliśmy wolnej Polski, to był nasz wspólny cel."

Z inicjatywy środowisk wywodzących się z ruchu opozycyjnego oraz przy wsparciu władz miasta Grodziska Mazowieckiego została powołana FUNDACJA WDZIECZNOŚCI NIEPOKORNYM IMIENIA KSIEDZA SYLWESTRA ZYCHA.
Fundacja została wpisana do KRS pod numerem 0000565266 w dniu 01.07.2015 r. Ostateczny wpis po zmianach 21.10.2015 r.

Patronem jest ksiądz Sylwester Zych, ofiara zemsty środowisk SB, zamordowany już w okresie po "okrągłym stole". Był on wikarym w parafii św. Anny w Grodzisku Mazowieckim. W styczniu 1989 roku z rąk komunistycznej służby bezpieczeństwa zginęli księża Stefan Niedzielak i Stanisław Suchowolec - równie bezkompromisowi w walce z komunizmem.
W marcu 1989 roku doszło w Warszawie do napadu, który mógł być pierwszą próbą zabójstwa. Siostra księdza opowiadała: "Brat został napadnięty przez trzech mężczyzn. Dwóch trzymało go, a trzeci usiłował lać mu do gardła wódkę. Spłoszył ich nadjeżdżający samochód. Wysiadła z niego jakaś dziewczyna, pomogła bratu się pozbierać".
23. lutego, dwóch nastoletnich członków powołanej konspiracyjnie organizacji "Powstańcza Armia Krajowa" próbowało rozbroić w warszawskim tramwaju starszego sierżanta milicji: Zdzisława Karosa. Gdy przez przypadek doszło do szarpaniny, jeden z licealistów użył broni - kula trafiła w Karosa, strzał okazał się śmiertelny. Poszukiwania zabójcy, 17-letniego Roberta Chechłacza z Grodziska Mazowieckiego, szybko doprowadziły milicję do księdza Zycha. Na plebanii znaleziono broń, z której zginął milicjant...
Propaganda komunistyczna natychmiast wykorzystała ten fakt do przedstawienia duchownego jako lidera siatki terrorystycznej, stanowiącej śmiertelne zagrożenie dla ustroju i bezpieczeństwa społecznego.
Po pokazowym procesie - wyrokiem z 8 września 1982 roku - skazano księdza na 6 lat więzienia. Robert Chechłacz otrzymał karę 25 lat więzienia, inni członkowie "Powstańczej Armii Krajowej" - od 2 do 13 lat.
Ksiądz Sylwester tłumaczył swoje postępowanie: "Jako ksiądz czułem się zobowiązany udzielić pomocy i schronienia wszystkim, którzy takiej pomocy potrzebują, a więc i tym chłopcom. Po wtóre - chciałem udzielić pomocy i z tego względu, że traktowałem ich jako członków organizacji o poważnych zadaniach, którzy w moim odczuciu nie popełnili zbrodni kryminalnej, prostuję - nie mieli zamiaru jej popełnić, a jedynie okoliczności doprowadziły do tego, że stali się sprawcami czynu, który tak może być traktowany. Po trzecie - chciałem im pomóc, gdyż z racji swoich powiązań i niejako opieki duchowej nad tymi chłopcami, czułem się za nich moralnie odpowiedzialny. Z tych też pobudek, w rozmowie, jaką miałem z nimi tego wieczoru, złożyłem obietnicę, że zapewnię im alibi..."

W lipcu 1989 roku ksiądz Zych udał się do Braniewa, gdzie proboszczem katedry był jego dobry znajomy, ksiądz Tadeusz Brandys. 10 lipca, po spożytym wspólnie śniadaniu, księdza Sylwestra odwieziono na przystań we Fromborku. Tam widziano go po raz ostatni...
Gdy znaleziono i zidentyfikowano zwłoki księdza Zycha, sprawy w swoje ręce wziął Jerzy Urban, pełniący wówczas obowiązki prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji. Jeden telefon do TVP w Gdańsku wystarczył, by Witold Gołębiowski nakręcił usłużny reportaż o zapijającym się na śmierć duchownym. Było to kilka miesięcy po zakończeniu rozmów "okrągłego stołu".
Najlepszą odpowiedzią na pytanie o przyczynę śmierci księdza Zycha pozostają więc wciąż jego czyny i słowa. Składają się one na postać człowieka odważnego i niezłomnego, gotowego okupić życiem własne przekonanie. Człowieka, o którym ks. Leon Kantorski napisał: "Żył ewangelią. Była dla niego wszystkim. [...] Nienawidził zła pod każdą postacią: grzechu, komunizmu... Dlatego musiał zginąć."

Głównym celem Fundacji jest pomoc ludziom z naszej gminy, a w przyszłości z powiatu, którzy angażując się w walkę w ramach różnych struktur podziemnej, antykomunistycznej opozycji z różnych przyczyn, znajdują się obecnie w trudnej sytuacji życiowej.

Fundacja aktualnie przygotowuje projekt społeczny ?Wdzięczność Niepokornym? w ramach, którego realizowane będą statutowe cele i zadania Fundacji, w szczególności zwalczanie wykluczenia z uwagi na ubóstwo, trudną sytuację materialną, wiek i zły stan zdrowia, wdrażanie zasad współżycia społecznego, pomoc w rozwiązywaniu trudnych sytuacji życiowych, oddziaływanie w kierunku wzmacniania poczucia własnej wartości, promocja kultury i aktywizacja społeczna wśród osób zasłużonych w działalności opozycyjnej w okresie PRL. Skierowany jest zwłaszcza do mieszkańców Gminy Grodzisk Mazowiecki i Powiatu Grodziskiego co nie oznacza rozszerzenia jej działalności na gminy sąsiednie i dalej bowiem środowiska te współpracowały ze sobą a osoby związane z opozycją przemieszczały po 1989 roku.
Chcemy też, organizując wspólne spotkania, przybliżyć środowisko opozycyjne młodym pokoleniom i pamięć o tamtych latach, odkłamując historię tamtych czasów. Czasów trudnych, nie pozbawionych wielu wyrzeczeń, często niezrozumiałych dla obecnego pokolenia a odczytywanych jako trud bez specjalnej wartości.

Obecnie mamy ok. 80 osób, którym chcielibyśmy pomóc między innymi w zakupie leków, opału na zimę, niezbędnego sprzętu domowego czy w opłaceniu wizyty lekarza specjalisty oraz w innych formach np. przygotowując paczki żywnościowe.
Założone cele pomocy ludziom Fundacja może realizować dzięki wsparciu osób prawnych jak
i indywidualnych Darczyńców.

Skromność środków, jakimi dysponujemy nie pozwala nam zbyt aktywne działanie, ale i tak dzięki posiadanym pokryliśmy niezbędne koszty organizacyjne na starcie Fundacji oraz przygotowaliśmy paczki świąteczne dla grupy 20 osób najbardziej potrzebujących.

Zwracamy się, więc z apelem o pomoc finansową, rzeczową lub niematerialną. Każdy dar będzie cennym wkładem pozwalającym realizować cele statutowe Fundacji.

Nie zapominajmy o tych, co poświęcili część swojego życia i zdrowia w imię wolnej Polski decydując się na ryzyko utraty pracy, rezygnacji z kariery i przyszłości bez gwarancji, ale w nadziei, że to, co robili miało sens.
Winniśmy okazać im wdzięczność.

Bank BGŻ BNP Paribas S.A. Nr konta: 83 2030 0045 1110 0000 0411 2090
05-825 Grodzisk Maz. ul. Garbarska 17/2
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. ,

Z wyrazami szacunku
Andrzej Młocki
Prezes Zarządu Fundacji