Stary basen, mógł służyć z powodzeniem Wołominianom jeszcze kilkadziesiąt lat

Niedawno dowiedzieliśmy się z informacji podanej przez Urząd Miasta Wołomin, że podpisano umowę z wykonawcą na rozbiórkę tzw. "starego" basenu przy ulicy Mariańskiej w Wołominie.

Decyzja władz miasta i Rady Miejskiej dot. zamknięcia w 2010 roku funkcjonującego basenu, położonego w samym centrum miasta przy osiedlu, liczącym kilkanaście tysięcy mieszkańców była, co najmniej niedorzeczna, można chyba otwarcie powiedzieć ? bardzo nieodpowiedzialna, nosząca znamiona niegospodarności mienia społecznego na wielką skalę. Błąd z wyłączeniem z eksploatacji sprawnej technicznie pływalni ? w konsekwencji doprowadził do totalnej jej dewastacji i rozkradzenia. Nie ma problemu, by wskazać winnych tego niedbalstwa - są to kolejne trzy kadencje samorządowe, które nie potrafiły znaleźć sposobu na zabezpieczenie tej inwestycji. Rozbiórka na którą podpisano już umowę zaś te zaniedbania zwyczajnie zatrze w pamięci.

Zamknięty wówczas basen i prawidłowo zabezpieczony, dziś powinien być praktycznie po przeglądzie gotowy do uruchomienia, wydzierżawienia, czy sprzedaży. Jak wiemy letnie remonty na nowym basenie praktycznie wstrzymały korzystanie w upalne dni z tej wodnej rekreacji. Właśnie w tym czasie zastępczo mógłby służyć tzw. stary basen, poza tym Wołomin stać na to - (budżet roczny to blisko 230 mln złotych), aby utrzymać drugi, znacznie mniejszy basen w innym skrajnie odległym od drugiej pływalni miejscu miasta. Niestety teraz to ruina, okradziona z wszelkiej instalacji czy wyposażenia. Szkoda, tzw. stary basen czy w ogóle (dwudziestoparoletni) obiekt można nazwać starym) mógłby z powodzeniem jeszcze służyć w celach nauki pływania dla dzieci, rehabilitacji, dla szkół w celach sportowych, zajęć z młodzieżą, osobom starszym itd. O tym, że tak właśnie mogło być świadczy to że - tuż po jego zamknięciu przygotowywana była uchwała na sesję Rady Miejskiej jak pisze jedna z miejscowych gazet - dot. wydzierżawienia pływalni na 20 lat. Uchwałę, wycofano a basen gnił i rdzewiał przez kolejne lata. Jakiego właściciela stać jest na to, by po 20 latach użytkowania nigdy nie poddając remontowi swój budynek (basen), podejmował decyzję jego zamknięcia, co w konsekwencji doprowadziło do całkowitej dewastacji.

Należy zadać pytanie - dlaczego tak naprawdę władze miasta, pomimo wielkich protestów mieszkańców Wołomina (program w TVP Interwencje red. Jolanty Erol) i części radnych, przeciwnych zamknięciu basenu, na złość mieszkańcom zadecydowały jednak o jego zamknięciu?

Tragedia basenu w 5 aktach - czyli jak z kremacji
uczynić kaganek kultury

Deus ex machina - Nie ma "denata", nie ma sprawy i nie ma winnego!!!

Proces jego usuwania kończy umowa dot. rozbiórki obiektu pływalni przy ul. Broniewskiego 7/9. Choć zawarta z rozgłosem w niczym nie usprawiedliwia tego, co wcześniej się wydarzyło. Od jakiegoś już czasu nie odnajdujemy "śladu" starego basenu na geomapie http://wolomin.e-mapa.net/, brak też "odcisków palców" w okresowych sprawozdaniach z gospodarowania majątkiem Starostwa oraz Gminy Wołomin. Próba dotarcia tą drogą do wartości majątku i jego zmian kończy się niepowodzeniem. Całe szczęście, że dla dociekliwych nie jest jedyną. Papiery wydawały się wyczyszczone, a więc czas na buldożery, przejadą tam i z powrotem, a "denat" ulotni się niczym kamfora. Dla gończego dwunoga nawet woń nie pozostanie.

Akt I
- dług i kampanijna inwestycja
wymaga odstawienia kogoś od "michy"

W świetle oficjalnych dokumentów oraz publikacji wyglądało to tak - Uchwała nr XXXIII-142/2009 Rady Miejskiej w Wołominie z dnia 26 listopada 2009 roku, na etapie przekształcania MOS w OSiR, mówiła jedynie o uchyleniu zapisu ujmującego pływalnię w statucie nowej jednostki. Z tą chwilą, pełną odpowiedzialność za obiekt przejął burmistrz Mikulski, a po nim jego następcy.

W uzasadnieniach wyłączenia pływalni z eksploatacji burmistrz wielokrotnie powoływał się na jej zły stan techniczny. Wątpliwości z nim związane wyjaśnia ekspertyza Rzeczoznawców Budowlanych RZE/X/051/07 sporządzona po wizji dokonanej w grudniu 2007 r., a działy się z nią "cuda niewidy". Ujawnił je Pan Dariusz Szymanowski w NetKonkret 8 marca 2010 r. nr 1(7). Zamieścił w nim różniące się zawartością te same strony, tej samej ekspertyzy. Analizując obydwie oraz trzecią jej wersję nadesłaną do redakcji, nie ma w nich nic o niezdolności do dalszej eksploatacji obiektu położonego przy ul. Broniewskiego 7/9.

Za wstrzymaniem użytkowania nie przemawiał, ani zły stan techniczny, ani zagrożenie sanitarne. Rzeczoznawcy stwierdzają cyt. "{...} Instalacja technologiczna uzdatniania wody basenowej jest czynna i spełnia swoją funkcję. {...} Żadne z elementów konstrukcyjnych budynku nie znajdują się w chwili obecnej w stanie awaryjnym. Konieczne są działania poprawiające stan użytkowania i zabezpieczające tj.:
- uszczelnienie pomiędzy niecką basenu i pomostami,
- zabezpieczenie antykorozyjne ożebrowania niecki basenu,
- usunięcie rdzy i zabezpieczenie elementów konstrukcyjnych,
- zapewnienie właściwych parametrów wentylacji, naprawy i uzupełnienia obróbek blacharskich,
- uzupełnienie ubytków tynków elewacji.{...}

W najbliższym czasie pływalnia może być dalej eksploatowana pod warunkiem dokonywania okresowych (dziennych, tygodniowych, miesięcznych i rocznych) przeglądów technicznych przez wyspecjalizowane techniczne służby esksploatacyjno-remontowe. {...} Szczególną uwagę należy zwrócić na stan techniczny elementów instalacji mających wpływ na bezpieczną eksploatację obiektu. Niezwłocznie należy wykonać drobne prace konserwacyjne oraz naprawcze."

Po publikacji i ujawnieniu faktów dotyczących stanu technicznego pływalni wycofano się z podtrzymywania fałszywej tezy. Ostatecznym pretekstem wyłączenia z eksploatacji była oszczędność 600 tys. zł. w obciążonym długiem wyborczym budżecie 2010 r. Bazując na opinii J. Mikulskiego z dnia 26.11.2009 r. dowiadujemy się też - cyt. "{...} Ustalono, że do czasu odpowiedniego technicznie i organizacyjnie, ten basen będzie czynny. Zdaniem Burmistrza takim optymalnym terminem będzie koniec stycznia 2010 roku. {...} Zamknięcie basenu dla użytkowników nie oznacza zamknięcia jako obiektu. Potrzebny jest jeszcze okres ok. 3 miesięcy, kiedy gro ludzi będzie demontowało i zabezpieczało sprzęt i budynek {...} Przewiduje zabezpieczenie i rozmontowanie urządzeń. Budynki od ul. Broniewskiego stoją już ponad 20 lat i nic z nimi się nie dzieje..."

Akt II
- jak zdrowego położono na mary

Z chwilą wyłączenia pływalni ze struktur OSiR, pełną odpowiedzialność za stan obiektu przejął organ wykonawczy gminy. Efekt dokonanych zabezpieczeń można ocenić samemu, dostęp nie jest utrudniony - a w ostateczności zawierzyć zamieszczonym zdjęciom. Czasowe wyłączenie z eksploatacji zgodnie z intencją wnioskodawcy miało dać finansowe oszczędności - skąd zatem wzięła się dewastacja, szkody i straty? Najkrócej mówiąc z zaniedbań, beztroski i braku działań modernizacyjnych, o których mówiono i pisano, ale ich nie realizowano. Nie jest też tak, że temat postępującej dewastacji włodarzom nie był znany. Pokazywano go, pisano o nim i mówiono.

Pierwsza medialna informacja o stanie opuszczonego przez wszystkich obiektu pojawiła się w styczniu 2013 r. na portalu internetowym www.forgotten.pl/miejsce.php?id=1489. Można znaleźć na nim zdjęcia pokazujące niezdemontowany jeszcze sprzęt oraz urządzenia technologiczne. Stan obiektu można określić na mało pochlebny w odniesieniu do zabezpieczonego obiektu budowlanego. Widać pierwsze zniszczenia w następstwie braku dozoru. Kolejne materiały dokumentujące stan pływalni ukazały się w październiku 2017 r na portalu rygalo.com/2013/10/16/ruiny-plywalni/. Widać na nich zaawansowany proces dewastacji elementów budowli. Publikacje te wywołały przejściowy odzew w postaci prób mechanicznej blokady dostępu. O zainstalowaniu kilkupunktowego systemu alarmowego i oddaniu go pod nadzór firmy ochroniarskiej nikt nie pomyślał. Dla budżetu gminy oraz stopnia narastających szkód był to koszt znikomy.

Rozwój wydarzeń nabrał rozpędu po tym jak Starostwo pismem z dnia 18.07.2013. znak: WGN.6850.3.1483 odwołało darowiznę z sierpnia 2000 r. Powołało się na niewykorzystywanie obiektu zgodnie z celem wskazanym w umowie. W odpowiedzi ze strony Gminy padło zapewnienie utrzymania celu i deklaracja rewitalizacji obiektu. Zawarte są w piśmie burmistrza Madziara do Zarządu Powiatu z dnia 21.10.2013 r. znak WZN.6840.2.24.2013 - cyt. "Realizacja celu wynikającego z w.w. umowy była prowadzona do końca stycznia 2010 r. Na terenie przedmiotowej nieruchomości mieściła się pływalnia miejska. Następnie obiekt został zamknięty ze względów technicznych. Zabudowa i infrastruktura, które służyły mieszkańcom Wołomina nie zostały rozebrane, co świadczy o chęci ze strony Gminy do utrzymania charakteru istniejących obiektów, a w dalszej kolejności przeprowadzenia prac mających na celu rewitalizację i modernizacje obiektu".

Złożona w 2013 r. deklaracja burmistrza Wołomina dotycząca rewitalizacji pływalni utrzymywana jest w mocy co najmniej do 24 maja 2016 r. Wynika to z zapisu pkt 5 protokółu nr 24/2016 z posiedzenia Zarządu Powiatu Wołomińskiego. Znajdujemy w nim - cyt. "Burmistrz chciałaby podtrzymać dotychczasową funkcję terenu z zachowaniem celu jakim jest publiczne wykorzystanie przedmiotowej nieruchomości na sport i rekreację. W swoim piśmie, nie wyklucza jednak współpracy z Powiatem i zwraca się z prośbą o ewentualne przedłożenie innych propozycji rozwiązań w zakresie regulacji prawa własności przedmiotowych nieruchomości z uwzględnieniem interesów zarówno Powiatu jak i Gminy Wołomin. Zarząd jak najbardziej zainteresowany jest współpracą z Gminą w tej kwestii i podejmie rozmowy z Burmistrz Wołomina w celu wybrania jak najlepszego rozwiązania".

Następstwem tak rozumianej "współpracy" w utrzymaniu funkcji sportowo-rekreacyjnej w listopadzie 2013 r. i styczniu 2017 r. ograniczono się do obrotu działkami. Ostatnia zamiana zmieniła w nieznanym redakcji dokumencie przeznaczenie połowy obiektu położonego pomiędzy ulicami Broniewskiego i Mariańskiej ze sportowo-rekreacyjnej na kulturalną. Poczynając od listopada 2009 r. do stycznia 2017 r. radni RM w Wołominie nie podjęli uchwały dotyczącej zabezpieczenia majątku i mienia Gminy położonego przy ul. Broniewskiego 7/9. Nie podjęli też decyzji o jego rewitalizacji w oparciu o pisemne intencje organu wykonawczego Gminy. We wrześniu 2017 r. uchwalili w Wieloletnim Planie Finansowym środki - nie na rewitalizację, a podjęcie zadań nadających gruntom nowy charakter inwestycyjny. Szanowne konsylium p.n. Rada Miejska w Wołominie, bez badań i analiz popartych oceną techniczną oraz ekonomiczną, pozostawiło "chorego" na marach, zabrało poduszkę i kołdrę, a drzwi pozostawiło otworem w oczekiwaniu szybkiego nadejścia "kostuchy".

Akt III
- jak mieniał stryjek
siekierkę na kijek

Głównymi bohaterami tego aktu są radni Rady Miejskiej w Wołominie, którzy 20 listopada 2013 r. dokonali zamiany działki nr 66/8 przy ul. Broniewskiego (wraz z większością zaplecza administracyjn-hotelowego) będącej w gestii gminy, na działkę nr 65 położoną przy ul. Mariańskiej z fragmentem pływalni. W trakcie spisywania aktu notarialnego darowizny pływalni Starostwo nie posiadało jeszcze tytułu prawnego do działek nr 65 i 66/4 na których stały fragmenty kompleksu rekreacyjno-sportowego.

Komunalizacji brakującej części terenu dokonało Starostwo dopiero po wniosku z dnia 24 listopada 2004 r. znak WGG.700-3-/3807/04, informującego wojewodę o działkach zabudowanych bazą sportowo-rekreacyjną w stosunku do której nie toczy się postępowanie reprywatyzacyjne i nie ma innych roszczeń osób trzecich. Wnioskodawca zapomniał dodać, iż znajdujące się na nich obiekty rekreacyjno-sportowe 4 lata wcześniej przekazał darowizną gminie Wołomin. Dwie gminne administracje, Pawła Solisa oraz Jerzego Mikulskiego nie zadały sobie trudu samodzielnego uporządkowania własności gruntów pod tym kompleksem. W odniesieniu do działek nr 65 i 66/4 w oparciu o art. 5 pkt 4 Ustawy z dnia 10 maja 1990 r. wprowadzającej ustawę o samorządzie terytorialnym, Gmina samodzielnie mogła wystąpić o ich komunalizację. Nie zrobili tego - trudno, tak się stało, ale po tym jak Starostwo nabyło prawa do brakującego Gminie terenu, burmistrzowie - moim zdaniem - nie zadbali również o dopełnienie wcześniejszej darowizny. Na okoliczność planowanych w strategii rozwoju gminy prac inwestycyjno-remontowych, niezbędnym było przejęcie co tych działek na których leżał fragment pływalni oraz budowli towarzyszącej. Działki nr 65 i nr 66/4 również na kolejnych etapach negocjacji ze Starostwem mogły trafić do gminy w drodze uzupełniającej darowizny. Można było się podzielić ze Starostwem gruntem skomunalizowanym w roku 2004 r., o powierzchni 0,3707 ha, którego podstawą przejęcia przez Starostwo były obiekty należące do gminy Wołomin. Reasumując, blisko połowę kompleksu budowlanego przekazano wraz z działką w zamian za działkę należną gminie (z uwagi na leżący na niej fragment pływalni objęty wcześniejszą darowizną - Gmina była stroną w roszczeniach). Czytając w uzasadnieniu uchwały, że dokonana zamiana nie rodzi negatywnych skutków finansowych oburzenie i śmiech może zadusić. Temat oraz kulisy pierwszej zamiany opisywane były w nr 38 gazety Patria w roku 2014, a było to w okresie ubiegania się o mandaty obecnego składu RM.

W finale zamian dokonanych ze Starostwem, nowy skład RM podjął uchwałę NR XXXII-17/2017 z dnia 26 stycznia 2017 r., w której to wołomińscy rajcy bez refleksji dotyczących roszczeń Gminy opisanych wyżej oddali działkę o powierzchni około 3300 m², między innymi za działki do których gmina nie zrealizowała swoich praw komunalizacyjnych o powierzchni około 1800 m².

Tak wygląda proces zamian czynionych przez gminnego stryjka o imieniu radni RM w Wołominie. W obliczu deklaracji organu wykonawczego Gminy z dnia 21.10.2013 r. oraz zapisu w pkt 5 Protokółu Nr 24/2016 z posiedzenia Zarządu Powiatu Wołomińskiego z dnia 24 maja 2016 r. o treści "Burmistrz chciałaby podtrzymać dotychczasową funkcję terenu z zachowaniem celu jakim jest publiczne wykorzystanie przedmiotowej nieruchomości na sport i rekreację." nie powinno być mowy o jakiejkolwiek zamianie działek nr 65 i 66/4, a o dopełnieniu darowizny z 2000 r. o brakujący pod obiektami grunt.

Akt IV
- czego nie uczyniono
i nad czym się nie pochylono

Jesienią 2014 r. licząc na inne spojrzenie oraz działania nowego składu samorządu redakcja gazety Patria opublikowała materiał Grzegorza Lipskiego poświęcony temu tematowi. Wskazano w nim błędy i niedociągnięcia na wszystkich dotychczasowych etapach działań związanych z pływalnią przy ul. Broniewskiego. Niektóre z nich poddano prawnym wątpliwościom, a dla najważniejszego wskazano kierunek. Pokazano przykład, w którym pływalnię o podobnych parametrach zmodernizowano za kwotę 400 tys zł. (niewiele więcej niż połowa kosztów obecnej rozbiórki). Prace objęły:

- wymianę płytek i koryta przelewowe w niecce basenu,
- wymianę instalacji i zamontowano nowe drabinki służące do zejścia do wody,
- remont szatni, przebieralni i toalet,
- instalację nowoczesnego systemu uzdatniania wody.

Link olkusz.naszemiasto.pl/artykul/jaroszowiec-kryty-basen-już-czynny,1692359,artgal,t,id,tm.html.

W odniesieniu do pływalni w Wołominie dodać należało ocieplenie budynku pływalni. Ta w sumie tania bardzo rewitalizacja, wolę której odnaleźć można do maja 2016 r. w dokumentach Gminy oraz Starostwa Wołomin, tj. w dwa lata po naszej publikacji naśladowców nie znalazła. Środki były dostępne, tyle że, nie było woli oraz chęci realizacji składanych deklaracji. Nowy basen przynosi pokaźne zyski, dlaczego więc tym razem one nie posłużyły przywróceniu walorów użytkowych poprzednikowi? Zapotrzebowanie na zakres usług oferowanych przez tego rodzaju obiekt istniało - skoro interesował się nimi potencjalny dzierżawca i to na 20 lat oraz Starostwo. Istnieje ono nadal, aby się przekonać wystarczy udać się na przepełniony basen OSiR-u. O potrzebach poszerzania bazy oraz zaspokajaniu potrzeb rekreacyjnych, edukacji sportowej, treningów, rehabilitacji oraz odnowy biologicznej w stolicy powiatu nie ma potrzeby dyskutować. Od momentu wycofania uchwały dotyczącej 20 letniej dzierżawy sprawnego obiektu (kwiecień 2010 r.), włodarze nasi przestali głośno mówić i myśleć o jego modernizacji -rozważano przede wszystkim spychacz i młot. Zbawieniem miało być porozumienie publiczno-prawne przy wznoszeniu czegoś nowego. Tracąc własność, promowano wraz ze Starostwem rozwiązanie długoterminowo droższe - najem powierzchni użytkowych od developera. To co planował wznieść inwestor w ramach Partnerstwa Publiczno-Prywatnego z organami samorządu, na ruinie naszego mienia i majątku, jest niemal tym samym co było, a więc, o co chodziło? W imię czego własne dobra niszczyć i dopuszczać do mnożenia się strat oraz kosztów? Podatki wpływają do gminy oraz powiatu, a w ich organach mieszkańcy mają przedstawicielstwa. Co one tam robią? Na tym przykładzie uprzytomnijmy w końcu sobie i innym - zrobiły duże i kosztowne "kuku".

Na wiele takich i podobnych pytań, nie odpowie współodpowiedzialność i obojętność, bo są w nie "umoczone". Na szczeblu organów stanowiących, nadal trwa wzajemna asekuracja. Organu kolegialnego w trakcie kadencji inaczej nie można odwołać jak w drodze referendum. Wzajemne zależności i potrzeby paraliżują te działania radnych, które godzą w znaczną ich część oraz kierującego nią lidera (w tyle głowy zawsze jest - kto ujmie się za mną i poprze inwestycję w moim okręgu?). Dużo łatwiej i bezpieczniej jest poszukiwać radnym setek złotych wydanych na obsługę prawną niż milionów utraconych współuczestnictwem w przyzwoleniu na dewastację. Jeśli nie ma innego sposobu, aby przerwać ten krąg zależności należy się jego pozbyć. Nadchodzące wybory dają ku temu kolejną okazją. Poprzednie wyeliminowały z organów samorządu gminy połowę odpowiedzialnych za agonię pływalni, a oczekujące powinny rozpoczęty proces wyciągania politycznej odpowiedzialności sfinalizować.

Akt V
- kremacja i jej następstwa

Zanim przejdziemy do następstw warto ustalić wcześniej, co kilka dni temu poddane zostało "kremacji". Wartość obiektów objętych rozbiórką można oszacować na kilka sposobów. Jednym jest tzw. wartość odtworzeniowa zniszczonej nieruchomości, drugą waloryzacja wartości księgowej, trzecią szacunki i porównania poszczególnych elementów składowych. Obliczenie wartości odtworzeniowej za pośrednictwem rzeczoznawcy pozostawiamy organowi zainteresowanemu wyciągnięciem odpowiedzialności innej niż polityczna (wpływają do nas liczne prośby o jej zainicjowanie). Dla własnych celów, redakcja ograniczy się do dwóch ostatnich metod, równie miarodajnych w określenia poziomu wyrządzonej szkody (wielkiej czy znacznej). Jak wspominaliśmy, o wartości majątku i jego zmianach nie dowiemy się ze sprawozdań majątkowych organów wykonawczych gminy i starostwa. Permanentnie były w nich pomijane (dziw, że radni wielu kadencji tego się nie dopatrzyli - może nie chcieli). W chwili zainteresowania się problematyką zaniedbanej pływalni w 2014 r. redakcja w drodze dostępu do informacji publicznej wystąpiła o szereg dokumentów. Znalazły się wśród nich również karty ewidencji środków trwałych. Niezwaloryzowane wartości samej pływalni jeszcze w grudniu 2012 wynosiły - wartość początkowa 633 tys. zł., a po umorzeniach na koniec roku 362 tys. zł. Aby oddać je w warunkach porównywalnych do dnia dzisiejszego, oparliśmy się na publikowanych wskaźnikach wzrostu cen m² obiektów budowlanych. Do wcześniej podanych wartości można zastosować mnożnik dwadzieścia, nie chcąc jednak wdawać się w niepotrzebne spory z potencjalnymi adwersarzami - idziemy krakowskim targiem i obniżamy go, do dziesięciu. Mamy więc 6,3 mln w pozycji bilans otwarcia z roku budowy oraz 3,6 mln na koniec roku 2012. Dokonaną waloryzację sprawdzamy iloczynem powierzchni i kosztu wskaźnikowego m? budynku w stanie surowym zamkniętym. Po pomnożeniu wychodzimy nam kwota porównywalna z tą z końca 2012 r. Podejmując decyzję o rozbiórce zdecydowano się na uszczuplenie majątku gminy o co najmniej 3 mln zł. Nie jest to oczywiście wszystko. Można dodać wartość działek - tych których nie skomunalizowała gmina i oddała za nie inne. Wyparowały też potencjalne pożytki z prawie 10 letniej dzierżawy. Nikt się nad nią nie pochylił jeszcze w 2011 roku, kiedy to pływalnia przy niewielkich nakładach nadawała się do uruchomienia. Stan wyposażenia oraz urządzeń technologicznych widoczny jest na zdjęciach ze stycznia 2013 r. (link www.forgotten.pl/miejsce.php?id=1489). Zadają kłam opiniom pojawiającym się na portalach społecznościowych. W sposób nieuprawniony sugerują dewastację obiektu już na przełomie lat 2009/2010.

Podczas pisania tego materiału rozważaliśmy w redakcji pytanie - co daje realizacja niedawno zawartej umowy o wartości 699 tys. zł. w zakresie przygotowania do nowych funkcjonalności terenu położonego pomiędzy ulicą Broniewskiego i Mariańską? Obejmuje rozbiórkę obiektów budowlanych, przebudowę istniejących przyłączy oraz podłączenie nieruchomości do sieci gazowej. Z punktu widzenia tego, co ma tam powstać, istniejące oraz projektowane przyłącza kończyć się muszą gdzieś na linii rozgraniczenia nieruchomości z pasem drogowym. Należy zwrócić uwagę, że w świetle notarialnej umowy darowizny z dnia 24 sierpnia 2000 r. brak jest na dziś projektów dla dwóch obiektów budowlanych o różnych funkcjonalnościach. Połowa nieruchomości od strony ul. Mariańskiej pod groźbą utraty darowizny (co miało miejsce w 2013 r.), musi być przeznaczona na cele sportowo-rekreacyjne. Druga zaś położona przy ul. Broniewskiego w następstwie dwóch zamian, teoretycznie mogła utracić wcześniejszą funkcjonalność na rzecz obiektu kultury. Jeśli nie zmieniono aktu darowizny dotyczącego działek o nr 65, 66/5, 66/6 i 66/7 (co redakcja ustala), powstała tam sytuacja patowa. Dokonana rozbiórka nie pozwoli wybudować tego co planują obecne władze samorządowe, a co nie zostało jeszcze ujęte w Wieloletniej Prognozie Finansowej. Do czasu wbicia łopaty obecne plany każdy z następców zawsze może zmienić. Mając powyższe na uwadze obecne wydatkowanie środków na rozbiórkę nie jest bezpieczne i optymalne z punktu widzenia finansów oraz planów inwestycyjnych. Tak zwana sprawa starego basenu powróciła ostatnio po zamieszczeniu przez urząd miasta informacji o podpisaniu umowy z wykonawcą na rozbiórkę tego, co zostało po basenie, właściwie to zatrzymany obiekt winien być w takim stanie w jakim pozostawiono go w 2010 r. czyli w gotowości do użytkowania. Zbierając materiały do tego tekstu wielokrotnie otrzymywaliśmy sygnały by skierować sprawę do stosownych organów by sprawdziły one czy przypadkiem nie zaistniało podejrzenie o popełnieniu przestępstwa niegospodarności na szkodę miasta Wołomin.

Dosadnie i obrazowo - podjęta rozbiórka "kremuje denata", ale nie zapala "kaganka" kultury.